خوراک در زندگی انسان ارتباط مستقیم با بود و نبود انسان دارد. یعنی حیات آدمی به خوراک وابسته و کل وجود جسم انسان از خوراکی است.
آنگاه ثابت شده که خوراک بر روح و روان و رفتار و اخلاق انسان هم اثر می گذارد. پس پرداختن به این موضوع مهم لازم است. از طرف دیگر شاهنامه ی حکیم ابوالقاسم فردوسی تاریخ انسان ایرانی و به گونه ای تاریخ تمدن بشری است.
بنابراین مناسب است که بررسی شود خوراک و تغذیه انسان در شاهنامه چگونه است. در این تحقیق می کوشیم به پاسخ پرسش مذکور برسیم.
این کار به جهت اینکه کمک به شناخت انسان در تاریخ تمدن و شناخت بیشتر از شاهنامه می انجامد مفید و ضروری به نظر می رسد.
هدف تحقیق:
هدف تحقیق آشنا شدن با شیوه ی خوراک انسان ایرانی از آغاز تاریخ تاکنون است و چون شاهنامه را تاریخ راستین انسان ایرانی می دانیم، از طریق شاهنامه سعی در رسیدن به این هدف داریم.
پیشینه ی تحقیق:
متاسفانه تحقیق چندانی در این باره انجام نشده است و به نظر می رسد این نخستین تحقیق جامع در این باره باشد. اگرچه برخی نوشتارهای متفرقه در این باره وجود دارد و در برخی آثار اشاراتی به موضوع خوراک در شاهنامه گردیده و آن ها در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته و در مرجع از آن ها نام برده شده است، اما تحقیق کامل و درستی در این باره انجام نشده است.
پرسش های تخقیق:
پرسش اصلی این است که بر اساس شاهنامه، بشر به طور کلی و انسان ایرانی به طور خاص از آغاز چگونه تغذیه و تامین خوراک می کرده است و خوراک ایرانی چگونه بوده و در این باره در شاهنامه چه مطالبی آمده است؟
فرضیه ها:
فرضیه ی ما به دو پرسش بالا این است که انسان از آغاز با گیاهان و میوه ها خوراک خود را تامین می کرده و سپس به پختن روی آورده است و در شاهنامه نیز به تاریخ خوراک انسان اشاره شده است و می توان از طریق شاهنامه به تاریخ خوراک انسان به طور کلی پی برد.
روش تحقیق:
روش تحقیق نیز کتابخانه ای،توصیفی و تحلیلی می باشد.
این تحقیق در دو بخش و هر بخش در دو فصل و هر فصل دو گفتار خواهد بود.