نظریه جدید در حوزه ی حقوق عمومی

حقوق عمومی که از آن به عنوان حقوق سیاسی هم نام برده می شود به روابط بین شهروندان (مردم) و حاکمان می پردازد.
در حقوق عمومی انواع نظام های سیاسی، دولت ها و قوانین اساسی و مشروعیت حکومت ها و اختیارات دولت ها و نهاد اداره و حقوق شهروندان و به طور کلی حقوق شهروندی و حقوق بشر مورد بررسی و تحصیل و تدریس قرار می گیرد.

به طور کلی راجع به تاریخ پیدایش حقوق عمومی، می گویند از قرن هجدهم میلادی و پس از انقلاب کبیر فرانسه که مردم حق انتخاب و حق رای پیدا کردند و پس از صدور اعلامیه حقوق شهروندی فرانسه، این رشته درسی و علمی پیدا شده و پیش از آن چون مردم دارای حق رای نبودند، حقوق عمومی هم به معنای رایج امروزی وجود نداشته است.
لیکن دکتر محمد رسولی دانش آموخته ی حقوق عمومی و شاهنامه شناس، با مبانی علمی و دانشگاهی نظریه ی وجود مبانی حقوق عمومی را در ایران عهد کهن (یعنی پیش از باستان!) ارائه داده و در کتابی با همین عنوان درستی این نظریه را ثابت نموده و دست کم به طور جدی نظریه پیشین را که قبل از انقلاب کبیر فرانسه حقوق عمومی وجود نداشته را متزلزل ساخته است. بر اساس نظریه این حقوقدان (دکتر رسولی) شاهنامه کتاب تاریخ سیاسی-اجتماعی است و هیچ کجای شاهنامه افسانه و اسطوره یا قصه نیست.
برای درک درست شاهنامه باید علاوه بر دانش ادبیات و علم تاریخ، به حقوق عمومی هم مسلط بود. با جمع این سه دانش در کنار هم به خوبی معلوم می شود که همه ی مفاهیم حقوق عمومی در ایران عهد کهن (بین هفت هزار تا سه هزار سال پیش) در جامعه ایران وجود داشته و خواستگاه حقوق عمومی ایران بوده است، فرانسه نیست.
دکتر محمد رسولی در کتاب مهم “مبانی حقوق عمومی در ایران کهن” ضمن تعریف حقوق عمومی، با استفاده از اسناد بازمانده از دوران کهن که مهم ترین آنها “شاهنامه ی ابولقاسم فردوسی” است ثابت می کند که مفاهیم دولت، حاکمیت، کشور-سرزمین، ملت، حکمرانی، جامعه ی سیاسی، قدرت سیاسی، نهاد سیاسی، تابعیت و پناهندگی سیاسی، حقو ق شهروندی، قانون اساسی و … در ایران متمدن پیش از ماد ها! وجود داشته است.
این دانشمند حقوق و شاهنامه، مفاهیم مهم بنیادین حقو عمومی را که نام بردیم با آوردن دلایل کافی ثابت می نماید و جای انکار باقی نمیگذارد.
برخی از بزرگان حقوق عمومی نظریه ی دکتر محمد رسولی را پذیرفته اند و جا دارد دولت با حمایت بین المللی در جهت ارائه ی این نظریه ی جدید جهانی به نام ایران بر آید.